THE FORTIFICATION OF SKOTOUSSA AND THE EXCAVATION OF THE EASTERN GATE

Στην ανακοίνωση αυτή παρουσιάζονται τα αποτελέσματα των εργασιών που διεξήχθησαν μεταξύ 2014 και 2018 από την ελληνοϊταλική ομάδα για την οχύρωση της Σκοτούσσας, της πόλης της αρχαίας Πελασγιώτιδας. Μέσω της διεξοδικής έρευνας επιφανείας έγινε μια πρώτη υπόθεση αποκατάστασης της πορείας των τειχών με τον εντοπισμό των κύριων πυλών. Η πόλη ήταν οχυρωμένη με ένα τείχος πολυγωνικού συστήμα- τος που περιέτρεχε την ακρόπολη, το οποίο αποδίδεται στην αρχαϊκή-κλασική εποχή, ενώ κατά τον 4ο αι. π.Χ. προστέθηκε σε αυτό ένα νέο και μεγαλύτερο αμυντικό σύστημα που εκτείνεται για περίπου 4 χλμ., κα- τασκευασμένο από ορθογώνιους κυβόλιθους σε ένα όχι εντελώς ισόδομο σύστημα. Μεταξύ 2015 και 2018, η ανατολική πύλη της πόλης αποτέλεσε αντικείμενο συστηματικής ανασκαφής καθιστώντας δυνατό τον προσδιορισμό της αρχικής διαμόρφωσής της, η οποία χρονολογείται από τα μέσα του 4ου αι. π.Χ. (Φάση Ι). Η ανατολική πύλη της Σκοτούσας είχε την μορφή του λεγόμενου “courtyard type”, με εξωτερική πρόσοψη πλάτους 22 μ. και μία πρώτη είσοδο πλάτους 8,20 μ., που πλαισιώνεται από δύο πύρ- γους. Από την εσωτερική πρόσοψη των πύργων αυτών ξεκινούν δύο βραχίονες τείχους με διπλή παρειά, σχη- ματίζοντας τις πλευρές μιας εσωτερικής πλατείας. Στα μέσα της ελληνιστικής εποχής, ο χώρος τροποποιήθηκε με την προσθήκη δύο επιπλέον πύργων στην εσωτερική πλατεία, με στόχο τη στένωση της διόδου πρόσβασης και την περαιτέρω ενίσχυση της πύ- λης (Φάση II). Κατά την ύστερη ελληνιστική περίοδο σημειώθηκε η καταστροφή της πύλης, ενώ πάνω στο στρώμα της κατάρρευσης δημιουργήθηκε χωμάτινος και χαλικώδης δρόμος πλάτους 3 μ. (Φάση ΙΙΙ). Μετά την οριστική εγκατάλειψη του δρόμου (Φάση IV), ο χώρος επαναχρησιμοποιήθηκε από ορισμένες ανεπαρ- κώς διατηρημένες κατασκευές, η κεραμική των οποίων παραπέμπει σε μία εγκατάσταση που χρονολογείται από τον 12ο-13ο αι. μ.Χ.